Na véspera de Nadal, James crea un boneco de neve que tomará vida durante a noite. James compartirá co seu novo amigo a súa casa e o seu xardín. O home de neve, en agradecemento, invitará a James a facer unha máxica viaxe polas montañas, polo mar e por descoñecidas paisaxes. Nesta aventura atoparán amigos cos que compartirán inolvidables experiencias.
The Snowman ( O Boneco de neve ) é un fermoso relato ilustrado polo novelista inglés Raymond Redvers Brigss. Baseado neste relato fíxose unha curtametraxe que leva o mesmo título. Libro e filme convertéronse nun clásico navideño no Reino Unido. A curtametraxe ( 27 m) foi merecedora dun Oscar. Se queredes vela completa pinchade no enlace.
Las palabras nunca alcanzan cuando lo que hay que decir desborda el alma.
Julio Cortázar
Para escoitar e ler. Dous recitados do poético texto Toco tu boca . Está tomado da novela Rayuela (Capítulo VII), do escritor arxentino Julio Cortázar: O primeiro na delicada voz de Gloria Román. O segundo, na voz do propio autor. Que os disfrutedes!
Toco tu boca, con un dedo todo el borde de tu boca, voy
dibujándola como si saliera de mi mano, como si por primera vez tu boca se
entreabriera, y me basta cerrar los ojos para deshacerlo todo y recomenzar,
hago nacer cada vez la boca que deseo, la boca que mi mano elige y te dibuja en
la cara, una boca elegida entre todas, con soberana libertad elegida por mí
para dibujarla con mi mano en tu cara, y que por un azar que no busco
comprender coincide exactamente con tu boca que sonríe por debajo de la que mi
mano te dibuja.
Me miras, de cerca me miras, cada vez más de cerca y entonces
jugamos al cíclope, nos miramos cada vez más cerca y los ojos se agrandan, se
acercan entre sí, se superponen y los cíclopes se miran, respirando
confundidos, las bocas se encuentran y luchan tibiamente, mordiéndose con los
labios, apoyando apenas la lengua en los dientes, jugando en sus recintos,
donde un aire pesado va y viene con un perfume viejo y un silencio. Entonces
mis manos buscan hundirse en tu pelo, acariciar lentamente la profundidad de tu
pelo mientras nos besamos como si tuviéramos la boca llena de flores o de
peces, de movimientos vivos, de fragancia oscura. Y si nos mordemos el dolor es
dulce, y si nos ahogamos en un breve y terrible absorber simultáneo del
aliento, esa instantánea muerte es bella. Y hay una sola saliva y un solo sabor
a fruta madura, y yo te siento temblar contra mí como una luna en el agua.
Xograres@s inicia a súa andaina no curso 2013-14 este 17 de outono, Dia adicado as Bibliotecas Escolares. Agardamos as vosas colaboracións, as vosas propostas os vosos comentarios....
Estas palabras poderían ser o resumo da curtametraxe que segue. Ao protagonista deste vídeo non lle gusta o mundo dos maiores, non lle gusta ser "Borrego". A súa proposta parece máis poética. Ollade o vídeo... Que pensades vós?
No te salves
No te quedes inmóvil al borde del camino no congeles el júbilo no quieras con desgana
no te salves ahora ni nunca
no te salves no te llenes de calma
no reserves del mundo sólo un rincón tranquilo
no dejes caer los párpados pesados como juicios
no te quedes sin labios
no te duermas sin sueño
no te pienses sin sangre
no te juzgues sin tiempo
pero si pese a todo no puedes evitarlo
y congelas el júbilo
y quieres con desgana
y te salvas ahora
y te llenas de calma
y reservas del mundo sólo un rincón tranquilo
y dejas caer los párpados pesados como juicios y te secas sin labios
y te duermes sin sueño
y te piensas sin sangre
y te juzgas sin tiempo
y te quedas inmóvil al borde del camino
y te salvas
entonces
no te quedes conmigo.