martes, 28 de enero de 2014

Catro Poemas


1
Poesía visual Raúl Gálvez 



2

UN POEMA

Un poema no es un trozo de madera, 
no tiene porqué plegarse a medir 7x3centímetros sobre el folio. 
Hay magníficos poemas de una sola línea, 
de una sola palabra o de ninguna,
como la imagen de un niño en medio de la tormenta
junto a la orilla de un río embravecido 
arrojando pedacitos de pan bendito a las aguas para calmarlas.

Julia Otxoa


3

Poema nº 16
CHOVE  para que eu soñe

Uxío Novoneyra 



4

Poesía visual , Joan Brossa 


jueves, 19 de diciembre de 2013

Poesía en Imaxes : O Boneco de Neve (Raymond Redvers Brigss)






Na véspera de Nadal, James crea un boneco de neve que tomará vida durante a noite. James compartirá co seu novo amigo  a súa casa e o seu xardín. O home de neve, en agradecemento, invitará a James a facer unha máxica viaxe polas montañas, polo mar e por descoñecidas paisaxes. Nesta aventura atoparán amigos cos que compartirán inolvidables experiencias.   






The Snowman  ( O Boneco de neve ) é un fermoso relato ilustrado polo novelista inglés Raymond Redvers Brigss. Baseado neste relato fíxose unha curtametraxe que leva o mesmo título. Libro e filme  convertéronse nun clásico navideño no Reino Unido. A curtametraxe ( 27 m) foi merecedora dun Oscar. Se queredes vela completa pinchade no  enlace.   

http://youtu.be/GdYhvFEuJDc

Estou camiñando no aire é un dos temas musicais más coñecidos e fermosos do filme.




¡BO NADAL !


domingo, 24 de noviembre de 2013

Contra a violencia de xénero: Regras de xogo...







Regras de xogo para os homes que queiran amar a mulleres 


O home que me ame
deberá saber descorrer as cortinas da  pel,
encontrar a profundidade dos meus ollos
e coñecer o que aniña en min,
a anduriña transparente da tenrura.

 O home que me ame
no quererá posuirme como unha mercancía,
nin exhibirme como un trofeo de caza,
saberá estar a miña beira
co  mesmo amor
co que eu estarei a beira súa          

O amor do meu home
non coñecerá o medo á entrega,
nin temerá descubrirse ante a maxia do namoramento
nunha praza chea de multitudes.
Poderá gritar -quérote-
e facer rótulos no alto dos edificios
proclamando o seu  dereito a sentir
o máis fermoso e humano dos sentimentos.

 O home que me ame
fará poesía coa súa vida,
construindo cada día
coa mirada posta no futuro.
              
O amor do meu home
no lle fuxirá ás cociñas,
nin aos cueiros do fillo,
será coma un vento fresco
levándose entre nubes de soño e de pasado
as debilidades que, por séculos, nos mantiveron separados
como seres de distinta estatura.

O amor do meu home
non quererá rotularme e etiquetarme,
darame aire, espazo,
alimento para crecer e ser mellor,
coma unha Revolución
que fai de cada día
o comezo dunha nova vitoria

Gioconda Belli




Este Corpo é Meu. Non se Toca. Non se Viola. Non se mata. 



miércoles, 6 de noviembre de 2013

Julio Cortázar: Toco Tu Boca



Las palabras nunca alcanzan cuando lo que hay que decir desborda el alma.
 Julio Cortázar

Para escoitar e ler.  Dous recitados do poético texto Toco tu boca . Está tomado da novela Rayuela (Capítulo VII),  do escritor arxentino Julio Cortázar:  O primeiro na delicada voz de Gloria Román. O segundo, na voz do propio autor. Que os disfrutedes!




Toco tu boca, con un dedo todo el borde de tu boca, voy dibujándola como si saliera de mi mano, como si por primera vez tu boca se entreabriera, y me basta cerrar los ojos para deshacerlo todo y recomenzar, hago nacer cada vez la boca que deseo, la boca que mi mano elige y te dibuja en la cara, una boca elegida entre todas, con soberana libertad elegida por mí para dibujarla con mi mano en tu cara, y que por un azar que no busco comprender coincide exactamente con tu boca que sonríe por debajo de la que mi mano te dibuja.




Me miras, de cerca me miras, cada vez más de cerca y entonces jugamos al cíclope, nos miramos cada vez más cerca y los ojos se agrandan, se acercan entre sí, se superponen y los cíclopes se miran, respirando confundidos, las bocas se encuentran y luchan tibiamente, mordiéndose con los labios, apoyando apenas la lengua en los dientes, jugando en sus recintos, donde un aire pesado va y viene con un perfume viejo y un silencio. Entonces mis manos buscan hundirse en tu pelo, acariciar lentamente la profundidad de tu pelo mientras nos besamos como si tuviéramos la boca llena de flores o de peces, de movimientos vivos, de fragancia oscura. Y si nos mordemos el dolor es dulce, y si nos ahogamos en un breve y terrible absorber simultáneo del aliento, esa instantánea muerte es bella. Y hay una sola saliva y un solo sabor a fruta madura, y yo te siento temblar contra mí como una luna en el agua.





domingo, 20 de octubre de 2013

Poesía Para os Soños: Walt Whitman e Rob Gonsalves


"Pódese facer bela poesía sobre pequenas cousas"...

Aquí vós deixamos dúas mostras: 

O realismo máxico do pintor Rob Gonsalves e uns versos de Walt Whitman... 

E unha pregunta  ¿Que versos do poema de W. Whitman escollerías?






NON TE DETEÑAS

Non deixes que remate o día sen crecer un pouco,
sen ser feliz, sen aumentar os teus soños.
Non te deixes vencer polo desalento.
Non permitas que ninguén che quite o dereito a expresarte,
que é case un deber.

Non abandones as ansias de facer da túa vida algo extraordinario.
Non deixes de crer que as palabras e a poesía
si poden cambiar o mundo.
Pase o que pase a nosa esencia está intacta.
Somos seres cheos de paixón.
A vida é deserto e oasis.
Derrúbanos, máncanos,
ensínanos,
convértenos en protagonistas
da nosa propia historia.

Aínda que o vento sopre en contra,
a poderosa obra continúa:
Ti podes achegar unha estrofa.
Non deixes nunca de soñar,
porque en soños é libre o home.
Non caias no peor dos erros:
o silencio.
A maioría vive nun silencio espantoso.
Non te resignes.
Foxe.
"Emito os meus alaridos polos teitos deste mundo",
di o poeta.

Valora a beleza das cousas simples.
Pódese facer bela poesía sobre pequenas cousas,
pero non podemos remar en contra de nós mesmos.
Iso transforma a vida nun inferno.
Goza do pánico que che provoca
ter a vida por diante.
Vívea intensamente,
sen mediocridade.

Pensa que en ti está o futuro
e encara a tarefa con orgullo e sen medo.
Aprende dos que poidan ensinarte.
As experiencias dos que nos precederon
dos nosos "poetas mortos",
axúdanche a camiñar pola vida
A sociedade de hoxe somos nós:
Os "poetas vivos".
Non permitas que a vida che pase a ti sen que a vivas...

Walt Whitman



jueves, 17 de octubre de 2013

Día das Bibliotecas: Mafalda leva razón



Xograres@s inicia a súa andaina  no curso 2013-14 este 17 de outono,  Dia adicado as Bibliotecas Escolares. Agardamos as vosas colaboracións, as vosas propostas  os vosos comentarios....
  



A Biblioteca, Rob Gonsalves












Biblioteca, Rob Gonsalves



martes, 11 de junio de 2013

Eu de maior quero...


Eu de maior quero ser pequeno...

Estas palabras poderían ser o resumo da curtametraxe que segue. Ao protagonista deste vídeo non lle gusta o mundo dos maiores, non lle gusta ser "Borrego". A súa proposta parece máis poética.  Ollade o vídeo...   Que pensades vós?





No te salves

No te quedes inmóvil al borde del camino
no congeles el júbilo
no quieras con desgana
no te salves ahora ni nunca

no te salves no te llenes de calma
no reserves del mundo sólo un rincón tranquilo
no dejes caer los párpados pesados como juicios
no te quedes sin labios
no te duermas sin sueño
no te pienses sin sangre
no te juzgues sin tiempo

pero si pese a todo no puedes evitarlo
y congelas el júbilo
y quieres con desgana
y te salvas ahora
y te llenas de calma
y reservas del mundo sólo un rincón tranquilo
y dejas caer los párpados pesados como juicios

y te secas sin labios
y te duermes sin sueño
y te piensas sin sangre
y te juzgas sin tiempo
y te quedas inmóvil al borde del camino
y te salvas
entonces
no te quedes conmigo.

Mario Benedetti